Ο υπερηχογράφος χρησιμοποιεί ακουστικά κύματα για να δημιουργήσει απεικονίσεις των εσωτερικών δομών και ιστών του ανθρώπινου σώματος. Αυτή η τεχνική επιτρέπει την αξιολόγηση του πάχους, της ελαστικότητας και της υφής του τένοντα του αχίλλειου.
Η μαγνητική τομογραφία χρησιμοποιεί μαγνητικά πεδία και ραδιοκύματα για να δημιουργήσει λεπτομερείς απεικονίσεις των εσωτερικών δομών και ιστών του σώματος. Αυτή η τεχνική επίσης χρησιμοποιείται για τον έλεγχο των πιθανών βλαβών στον αχίλλειο τένοντα.
Συνήθως, η διάγνωση της τενοντίτιδας του Αχιλλέα βασίζεται στο ιστορικό και την κλινική εξέταση του ασθενούς. Ωστόσο, ο γιατρός μπορεί επίσης να απαιτήσει απεικονιστικές εξετάσεις, όπως υπερήχους ή μαγνητική τομογραφία, για να εξαιρέσει άλλες δυνητικές αιτίες των συμπτωμάτων.
Η θεραπεία της τενοντίτιδας Αχιλλείου περιλαμβάνει διάφορες μεθόδους για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων. Αυτές περιλαμβάνουν:
- Αποφυγή δραστηριοτήτων που μπορεί να επιδεινώσουν τον πόνο στον αχίλλειο τένοντα.
- Χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ) για τη μείωση του πόνου και της φλεγμονής.
- Φυσικοθεραπεία για τη βελτίωση της ευελιξίας και της δύναμης του αχίλλειου τένοντα.
- Εφαρμογή πάγου για μείωση πόνου, φλεγμονής και οίδημα. Προτείνεται να τοποθετείτε πάγο στην περιοχή του τραυματισμού για 20 λεπτά τη φορά, 4-6 φορές την ημέρα.
Η φυσικοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην αύξηση της ευελιξίας και της δύναμης του αχίλλειου τένοντα. Ένας ειδικός φυσικοθεραπευτής μπορεί να σας καθοδηγήσει σε ασκήσεις ενδυνάμωσης και διατάσεις που είναι ασφαλείς και αποτελεσματικές για τη θεραπεία της τενοντίτιδας Αχιλλείου.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η συντηρητική θεραπεία ενδέχεται να μην είναι αποτελεσματική και να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση. Επίσης, είναι σημαντικό να αποφεύγετε δραστηριότητες που μπορεί να επιδεινώσουν τον τραυματισμένο αχίλλειο τένοντα, όπως το τρέξιμο ή τα άλματα, μέχρι να ανακάμψει πλήρως.
Συμπίεση: Εφαρμόστε έναν συμπιεστικό επίδεσμο ή έναν ειδικό νάρθηκα από ορθοπαιδικό υλικό για να μειώσετε το πρήξιμο και να παρέχετε στήριξη στον τένοντα του αχίλλειου.
Υψώστε το Πόδι: Κρατήστε το πληγωμένο πόδι σε υψηλότερο επίπεδο από την καρδιά σας, προκειμένου να μειώσετε το πρήξιμο και να προωθήσετε την ανάκαμψη.
Χρήση Εξατομικευμένων Πατουμένων: Ειδικά κατασκευασμένοι πάτοι που προσαρμόζονται στα ατομικά σας χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένου ενός μικρού τακούνιου, μπορούν να βελτιώσουν την εσωτερική ισορροπία του ποδιού και να ανακουφίσουν την πίεση στον τένοντα του αχίλλειου.
Θεραπεία με Κρουστικά Κύματα: Η εξωσωματική θεραπεία με κρουστικά κύματα (ESWT) χρησιμοποιεί υψηλής συχνότητας ηχητικά κύματα για την ανακούφιση από τον πόνο και τη φλεγμονή στον τένοντα του αχίλλειου.
Θεραπεία με Ενέσεις: Οι ενέσεις που περιλαμβάνουν αυτόλογα βιολογικά στοιχεία (PRP) μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση της φλεγμονής και του πόνου.
Χειρουργική παρέμβαση
Η χειρουργική παρέμβαση για την αντιμετώπιση της τενοντίτιδας του Αχιλλείου μπορεί να περιλαμβάνει τα ακόλουθα:
- Εκτομή τμήματος του τένοντα που δεν λειτουργεί κανονικά. Κατά τη διάρκεια αυτής της χειρουργικής επέμβασης, αφαιρείται το μέρος του τένοντα που έχει υποστεί καταστροφή ή φλεγμονή.
- Ανάπλαση του τένοντα. Σε αυτή τη διαδικασία, τα δύο άκρα του τένοντα που έχουν αποσπαστεί επανασυνδέονται χειρουργικά.
Η χειρουργική επέμβαση για την τενοντίτιδα του Αχιλλείου είναι συνήθως αποτελεσματική, αλλά απαιτεί μια μακρά περίοδο αποκατάστασης.
Η θεραπεία της τενοντίτιδας του Αχιλλείου μπορεί να περιλαμβάνει επίσης συντηρητικές μεθόδους όπως:
- Αποφυγή δραστηριοτήτων που επιδεινώνουν τον πόνο.
- Εφαρμογή πάγου στην περιοχή του πόνου για 20 λεπτά, 4-6 φορές την ημέρα.
- Χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ) για τη μείωση του πόνου και της φλεγμονής.
- Φυσικοθεραπεία για την αύξηση της ευελιξίας και της δύναμης του τένοντα του Αχιλλείου.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ενδέχεται να απαιτηθεί χειρουργική παρέμβαση, όπως εκτομή μη νευρούμενου τμήματος του τένοντα ή ανάπλαση του τένοντα.
Για την πρόληψη της τενοντίτιδας του Αχιλλείου, συνιστώνται τα ακόλουθα:
- Σταδιακή αύξηση της έντασης και της διάρκειας της φυσικής δραστηριότητας.
- Χρήση υποδημάτων που παρέχουν επαρκή υποστήριξη και απορρόφηση κραδασμών.
- Διόρθωση τυχόν ανισορροπιών στη στάση ή την κίνηση.
- Προθέρμανση πριν από τη δραστηριότητα και αποθεραπεία μετά από αυτήν.
