Οι όζοι θυρεοειδούς αναφέρονται συνήθως στις παθήσεις του θυρεοειδούς, όπως ο όζος της θυρεοειδούς (ΟΤ) και ο όζος της υπερθυρεοειδούς. Ας αναλύσουμε τα συμπτώματα, τη διάγνωση και τη θεραπεία για κάθε περίπτωση ξεχωριστά:
- Όζος της θυρεοειδούς (ΟΤ):
- Συμπτώματα: Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν δυσκολία στην κατάποση και την αναπνοή, πίεση στον λαιμό, πρήξιμο ή ευαισθησία στον λαιμό, αλλαγές στη φωνή, καταπίεση της αορτής ή της φλέβας που προκαλεί δυσκολία στην κυκλοφορία του αίματος.
- Διάγνωση: Η διάγνωση γίνεται με κλινική εξέταση και επιβεβαιώνεται με εξετάσεις, όπως αιματολογικές εξετάσεις, υπερηχογραφία θυρεοειδούς, λήψη βιοψίας με βελόνα (fine-needle aspiration) για την εξέταση των κυττάρων του όζου.
- Θεραπεία: Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όζου.
Εάν οι όζοι θυρεοειδούς προκαλεί συμπτώματα ή είναι κακοήθης, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεσή του. Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, ο ογκολόγος χειρουργός αφαιρεί τον όζο και τυχόν περιοχές γύρω από αυτόν που μπορεί να είναι επίσης επηρεασμένες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να απαιτηθεί επίσης η χρήση ραδιενεργού ιωδίου για την εξουδετέρωση τυχόν καρκινικών κυττάρων που έχουν μείνει.
Συμπτώματα
Οι υπερθυρεοειδισμοί μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα υπερθυρεοειδισμού, όπως αυξημένη καρδιακή συχνότητα, ταχύ παλμό, αϋπνίες, αδυναμία, ανησυχία, αϋπνίες, επιληψίες, τρέμουλο και υπερβολική ιδρώτα.
Η θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού μπορεί να περιλαμβάνει τις ακόλουθες επιλογές:
- Φαρμακευτική θεραπεία: Ορισμένα φάρμακα χρησιμοποιούνται για τη μείωση της υπερλειτουργίας του θυρεοειδούς και τη ρύθμιση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών. Συνήθως χρησιμοποιούνται ανθειμιτικά φάρμακα, όπως θιουρείδες (π.χ. μεθιμαζόλη) ή ιωδίδια.
- Ραδιενεργή απομάκρυνση: Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν η φαρμακευτική θεραπεία δεν είναι αποτελεσματική ή δεν είναι κατάλληλη, μπορεί να προταθεί η ραδιενεργής απομάκρυνση του υπερθυρεοειδισμού. Αυτή η διαδικασία συνήθως περιλαμβάνει τη λήψη ενός ραδιενεργού ιωδίου που επιτίθεται στα κυτταροπαραγωγά του θυρεοειδούς, μειώνοντας έτσι τη λειτουργία του.
- Χειρουργική επέμβαση: Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στον υπερθυρεοειδισμό που δεν ανταποκρίνεται στη φαρμακευτική θεραπεία ή σε κακοήθειες.
Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι απαραίτητη σε ορισμένες περιπτώσεις υπερθυρεοειδισμού. Αυτή περιλαμβάνει την παρακολούθηση της υπερλειτουργίας του θυρεοειδούς μέσω χειρουργικής αφαίρεσης ενός μέρους ή όλου του θυρεοειδούς αδένα. Η ακριβής εκτέλεση της χειρουργικής επέμβασης εξαρτάται από την περίπτωση και τη σοβαρότητα του υπερθυρεοειδισμού. Μετά την επέμβαση, ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί να παίρνει συμπληρωματική θυρεοειδική ορμόνη για να καλύψει την έλλειψη θυρεοειδικής λειτουργίας.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι ακριβείς μέθοδοι διάγνωσης και θεραπείας για τους όζους του θυρεοειδούς πρέπει να καθοριστούν από έναν ειδικό ιατρό, όπως έναν ενδοκρινολόγο ή χειρουργό θυρεοειδούς, μετά από μια λεπτομερή αξιολόγηση της κατάστασης του ασθενούς και την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων των εξετάσεων.
